Γράφει ο Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός-Αγγειοχειρουργός
Πέρασαν οι Άγιες Ημέρες του Πάσχα, πέρασε και η εορτή του Αγίου Αθανασίου (η ενορία μου στην Αθήνα) και προβληματίστηκα αρκετά για κάποιους λόγους.
Ξεκινώντας αρχικά από τον εαυτό μου, διερωτώμαι αν πηγαίνω στη εκκλησία πιστεύοντας σε κάτι, ή πηγαίνω από υποχρέωση ή από συνήθεια!… Προέρχομαι από μια μέση αστική οικογένεια, γεννήθηκα την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (το 1941), πήγα σε 4 πανεπιστήμια (Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Λονδίνο, Σηάτλ) και τελικά ορισμένα πράγματα δεν μπορώ να τα κατανοήσω.
Επέστρεψα προσφάτως από την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Χίο, όπου παρέμεινα επί 10ήμερο λόγω Πάσχα. Τις ίδιες ημέρες, επισκέφθηκαν το νησί μας περί τις 4.000 Τούρκοι (ίσως 4.2000) για να δουν από κοντά το έθιμο του «ρουκετοπόλεμου» (μεγάλη ιστορία), που κάποτε στα νιάτα
μου κι εγώ πρωταγωνιστούσα!… Αλλά για να επανέλθω στο θέμα του τίτλου, δυστυχώς διαπιστώνω έλλειψη κατανύξεως και υπερβολική… δόση επιδείξεως εκ μέρους του χριστεπώνυμου πληρώματος των Ιερών Ναών (κληρικών και… λαϊκών, ψαλτών κλπ.). Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν μέσα στους Ιερούς Ναούς, κληρικοί και λαϊκοί να κυκλοφορούν με τα κινητά τηλέφωνα στα χέρια και να… απαθανατίζουν οι μεν τους δε και…τανάπαλιν!… Δεν γράφω για τις… συζητήσεις μεταξύ τους (κάποιοι ίσως… λύνουν τα προβλήματά τους κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, εντός των Ιερών Ναών!…).
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Όπως γνωρίζετε είμαι επαρχιώτης (Χιώτης) και ο εκκλησιασμός για μένα ίσως ήταν μια συνήθεια, μια εκτόνωση για την (τότε) ηλικία μου!…
Βέβαια, κανείς δεν αμφιβάλει ότι αυξήθηκε (και δυστυχώς συνεχίζει να αυξάνεται) η εγκληματικότητα, η διακίνηση ναρκωτικών, τα σεξουαλικά εγκλήματα κλπ. κλπ., και κανείς δεν γνωρίζει πού θα φθάσομε!…
Όταν προ ολίγων ημερών, ενώ πίναμε τον καφέ μας, ανέφερα σε ανώτατο κληρικό (Μητροπολίτη Κρήνης), ο οποίος αναφέρθηκε στο κήρυγμά του στην υπογεννητικότητα, ότι είχα 4 αδέλφια και έχω 4 παιδιά, άνοιξε κυριολεκτικά το στόμα του σαν να μην το πίστευε!…
Αδέλφια, χανόμαστε ως Έθνος. Δυστυχώς τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής ενημέρωσης) προβάλουν όλο και περισσότερες παρανομίες, όλο και περισσότερα εγκλήματα, και αν ακουστεί κάτι καλό (κάποια καλή είδηση) εμείς οι υπόλοιποι το κατακρίνομε, ότι το καλό το κάνουν κάποιοι για επίδειξη ή ότι τους περισσεύουν χρήματα και… δεν γνωρίζουν τι να τα κάνουν!…
Αδέλφια, σας έχω μπερδέψει. Σας προτείνω αντί για ελεημοσύνη να κάνετε μια βόλτα στα κρατικά νοσοκομεία, μήπως βοηθήσετε κάποιον εγκαταλελειμμένο συνάνθρωπό μας!…
Και πάλι, Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά και Καλά!
